Rapsody

Czarnuchy z lawą zaczęłam i... jak to ze mną bywa, pomysł na nie wywietrzał. Musiały odleżeć odpowiedni czas, nim się doczekały swoich pięciu minut. Żal mi się ich w końcu zrobiło, rozbierać ich na czynniki nie miałam chęci i postanowiłam popróbować czegoś z oplatanym elementem.

I jak wyszło? Elementy do oplatania odzyskane z rozbiórki jakiegoś starocia, w przyrodzie wszak nic nie może zginąć ;)  Jestem z nich całkiem zadowolona i postanowiłam zgłosić je na wyzwanie w Kreatywnym Kufrze...

Lavanya

Skończyłam je wczoraj i jako gotowoce prezentuję. Jedne z tych niewielu, z których naprawdę jestem nieskromnie zadowolona, mimo że żadna tam wymyślna forma. Od jakiegoś czasu mam w planie coś większego, jednak wciąż brak mi odwagi i na przymiarkach sie kończy. Poza tym chyba jednak w małych formach czuję się najlepiej. Zatem Lavanya:

...i to by było na tyle na dziś :)

Minimalizm

Kilka dni na główkowaniu zeszło i ostatecznie uznałam, tym kolczykom najlepiej jednak przysłuży się minimalizm. Postanowiłam zostawić je takie, jakie są i niczego do nich już nie doszywać. Przedstawiam Madhavi:

Centralny kamyk to kwarc różowy. Mam jeszcze takie małe pastylki tego minerału i one też już są na warsztacie :)

Coś tam...

Wydłubałam kolejne kolczyki... hmm... takie sobie. Jakoś tak mało kreatywna jestem. Jeszcze się chyba do końca nie wybudziłam z zimowego snu. Ale to wina późnej wiosny ;)

Kalpana

W środku barwione, syntetyczne turkusiki a dookoła jak zwykle sutasz i moje ukochane toho, no i wyszły.

W sumie to mam w zanadrzu jeszcze jedne w sumie już skończone, ale... no właśnie... moja kreatywność wybrała się na poszukiwanie wiosny i przepadła. Tamtym czegoś brak, a ja nie mogę się zdecydować czego.  Może za kilka dni... a tymczasem pozdrawiam wiosennie, bo za oknem wreszcie JEST. "Liściów" jeszcze nie ma, ale w powietrzu już ją czuć :) 

Kupujmy nasze...

Jestem zdecydowanie za, więc dorzucam swój głos...

<<Akcja “Kupujmy nasze rękodzieło” ma na celu przypomnieć wszystkim, żebyśmy pamiętali o rodzimych wytwórcach, wspierali nasz krajowy rynek i kupowali przedmioty od naszych polskich rękodzielników – czyli przedmioty oryginalne, wartościowe, artystyczne, wykonywane często w pojedynczych egzemplarzach.Pamiętajmy o artystach, twórcach, którzy poświęcili wiele czasu na to, żeby poznać daną technikę, nauczyć się jej, poświęcają czas, żeby stworzyć coś niepowtarzalnego, nietuzinkowego, pięknego i DOKŁADNIE WYKONANEGO, nie okupionego pracą małych rączek…
Basta chińszczyźnie – kupujmy nasze rękodzieło!
Chcemy Was zarazić tą akcja, prosić, żeby ten, kto chce, kto się z tym zgadza, podał dalej. Możecie, a wręcz prosimy Was o kopiowanie tego obrazka i tekstu powyżej i wklejania na swoich blogach.
Mówcie o tej akcji swoim znajomym, zmieńmy mentalność Polaków.

Nie jest to pierwsza taka akcja, ale warto takie myślenie promować, prawda?>>

...ubolewam jedynie na faktem, iż po za nami, które właśnie owo rękodzieło tworzymy, pewnie i tak nikt nie zobaczy tego banerka, ani nie przeczyta tekstu... Sąsiedzi przy sobocie na zakupach... w Chińskim Centrum, bo tam, nie koniecznie oryginalnie czy twórczo, ale za to tanio...

Charusheela

Poczyniłam kolejny drobiazg. Przestałam już wyglądać za okno. Wiosna będzie, jak będzie. Tylko Lizak nieszczęśliwy, bo już kwiecień a tu mlecyków jak nie ma, tak nie ma... ale cóż, taki króliczy los. Wyładowuje swoją frustrację na moich koralikach. Dzisiaj znów wysypał całe pudełeczko, łobuz jeden. A nowe kolczyki się zwą Charusheela i wyglądają tak:

Użyłam takiego dekoracyjnego sznureczka. Efektownie wygląda, ale pracuje mi się z nim paskudnie. Zostało go jeszcze trochę i pewnie w jakiejś pracy znów go wykorzystam, ale bedę się musiała nastroić na przeprawę z nim i pewnie więcej go już nie kupię.

A w między czasie zrobiłam jeszcze maleństwa. Jakiś czas temu nabyłam takie kaboszony z tulipanami. No, mnie się zdawało... Jak przyszły to byłam przerażona, bo takie maluśkie się okazały. Wprawdzie sprzedawca uczciwie wyraził ich wieklość w milimetrach, ale okazało się że owo wyrażenie nijak się ma do mojej wyobraźni. Leżały i leżały i się w końcu doleżały.

...o takie mauśkie są:

...córka je drapnęła i już są jej :)