środa, 31 sierpnia 2011

Na łańcuchu

Zrobiłam i wzięłam na łańcuch. Jeden niebieski drugi różowy :).



Kolor powinien być szafirowy, ale niestety nie potrafię go oddać moim aparatem. Zresztą nie tylko w przypadku tego wisiorka, więc nie jestem do końca przekonana, czy to kwestia mojego braku fotograficznej wiedzy, czy raczej aparatu.


Ten wyszedł troszkę mniejszy, więc dodałam elfika i myślę, że dobrze im razem.

wtorek, 30 sierpnia 2011

Resztkowe

Kiedyś w porywie zapału do prób z haftu koralikowego, zakupiłam sobie trochę drobnicy w różnych kolorach. Niestety w domu okazało się, że koraliczki są bardzo nierówne. W sklepie powiedziano, że są w różnych rozmiarach. Miało być tak, co pudełko to rozmiar, w praktyce wyszło, że co koralik, to rozmiar. Ciężko nimi było haftować i leżały sobie bezużytecznie, bo wyrzucić mi ich, mimo wszystko, trochę było szkoda. Ostatnio zgłębiałam sztukę plecenia sznurów koralikowych i opanowałam prosty splot. Postanowiłam poćwiczyć ów właśnie na tych bezużytecznych koralikach i powstały bransoletki.
Pierwsza w kolorach: zielonym z dodatkiem brązu i beżu, wygląda tak:


do niej dorobiłam też wisiorek. Na kolczyki już nie starczyło już materiału ;). Druga bransoletka jest w ognistych kolorach:


Bardzo mi podpasowały te plecione sznureczki i tym właśnie sposobem mam zamiar zrobić sznury do moich haftowanych wisiorów, jak tylko uzupełnię koralikowe zapasy. Na koniec pokażę jeszcze tylko ażurową kuleczkę, z której powstał wisiorek.


wtorek, 23 sierpnia 2011

Znów plątam

Wpadłam w amok. Plątam na żyłce jak nakręcona. Właściwie to nakręciłam się podziwiając wyplatane wisiory Ewy. Sama zrobiłam dwa.

 
Niebieski, jak widać dostał łańcuszek i trafił do sklepiku, a drugiemu zaplanowałam inne zawieszenie więc musi sobie troszkę poczekać, bo mi brak odpowiednich koralików. Dorwałam też w sieci trochę ciekawych filmików o tym co i jak pleść i korzystając z nich zrobiłam dwa pierścionki. ale jeszcze ich nie zdążyłam pstryknąć. A teraz moje drugie cudo:


W środku jest owal z korala, a dookoła co mi wpadło w ręce ;).
Ciągnę na koralikowych resztkach. Chwilowo brak funduszy na uzupełnienie zapasów, jak mi się pokończy, co jeszcze mam, to pewnie na powrót się czepię sutaszu, bo tego jeszcze trochę posiadam. Na razie żyłka króluje i drobne koraliki :).

poniedziałek, 22 sierpnia 2011

Dwa kolory

Taką sobie wymyśliłam zabawę i w pewnym sensie chyba wyzwanie dla siebie. Wpadłam na ten pomysł robiąc zawieszkę, którą zamówiła sobie u mnie siostra i która już pojechała z nią w świat, jako prezent dla koleżanki, u której siostra gości.


A jak już skończyłam zawieszkę, to siłą rozpędu powstała jeszcze broszka, też w dwóch kolorach, wyraźnie od siebie oddzielonych.


Jakoś tak z zawieszki bardziej jestem zadowolona. Chyba kolory zdecydowanie bardziej mi odpowiadają.

W sprawie adresu bloga, podpowiadała mi Kozica, że można założyć nowy i przekierować, ale ja niestety takich skomplikowanych operacji nie ogarniam :(. Trudno muszę pozostać z tym upierdliwym adresem na wieki wieków. Na moje nieszczęście, blogger ma nieograniczoną pojemność w przeciwieństwie do blogów onetowych i nie ma szans, że mi się jakiś limit wyczerpie. Odkryłam wprawdzie, że można zmieć tutaj adres wprowadzając własną domenę, ale ta przyjemność jest płatna, a mnie szkoda cennej mamony na cokolwiek innego poza moim momonochłonnym hobby ;). Jak mam wykupić jakiś abonament, to od razu skrupulatnie przeliczam kwotę, na ilość koralików, a ostatnio też papierów, klajstrów i innych różności, z których musiałabym zrezygnować. Skrzywienie? Może i tak, ale lubię swoje rękoczynne "nałogi" i tak mi już pewnie zostanie.

sobota, 20 sierpnia 2011

Wisiory dwa

Nie wytrzymam i muszę się pochwalić, co narobiłam. Początkowo miałam mocne postanowienie, że pokażę je dopiero, jak już będą całkowicie wymuskane, ze sznurami, zapięciami itd. W tym mocnym postanowieniu wytrwałam całe... 2 dni ;). Do rzeczy, oto ten z winowajców, który powstał jako pierwszy:

Oczywiście sznura nie ma, bo... koralików zabrakło. Przyczepiłam mu wprawdzie krawatkę, której akurat tu nie widać, ale wisior jest dosyć duży i sądzę, że na sznurze z koralików będzie czuł się znacznie lepiej.

Ten, nie wiem czemu kojarzy mi się ze stylem steampunk, chociaż nie ma w nim żadnego żelastwa. Może dlatego, że są tam te koralikowe kółka. Ta żmijka  u góry, to kawałek sznura, na którym wisior ma zawisnąć, właściwie połowa sznura, na resztę oczywiście... zabrakło koralików. Poniewiera mi się po moim zasobniku paciorkowym mnóstwo rzeczy z rodzaju "właściwie, to nie wiadomo, co z tym zrobić". Postanowiłam że wykorzystam je do prac, w których symetria i uporządkowanie są zbędne. Pierwszą z nich jest właśnie to na zdjęciu powyżej. Inne powstaną kiedyś, w bliżej nieokreślonej przyszłości ponieważ... cóż, zabrakło koralików, tych drobnych ;).

I na marginesie... zmieniłam nazwę bloga na "Warsztacik Kajjki". Ubolewam, że adresu nie da się tak przerobić. Kiedy zakładałam boga, jako blogowy żółtodziób, nie przyszło mi kompletnie do głowy, że owym adresem będę się gdziekolwiek posługiwać i teraz mam wieloliterowe wężowidło, które mnie niezmiernie irytuje, a co gorsza ze względu na swoją długość bywa uciążliwe, gdy potrzebuję gdzieś umieścić ten adres. Trudno, jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Związałam się z tym miejscem i z osobami, które je odwiedzają i tak już musi zostać :)))

piątek, 19 sierpnia 2011

Wmiankowa niespodzianka i odskocznia

Umówiłam się na swoją pierwszą w życiu blogową wymiankę z Anią, z bloga I wyszło szydło z worka... Ania uwinęła się piorunem z produkcją i wczoraj dostałam paczuszkę, a w niej...


Poprosiłam Anię o szydełkowe korale, aby je nosić do zimowego golfa, dostałam cały komplecik. Do koralików Ania dołączyła kolczyki i bransoletkę. Wszystko śliczne i już się nie mogę doczekać zimy żeby się przyozdobić :). Moja niespodzianka dla Ani jest w drodze, więc by nie psuć przyjemności nie powiem, co w niej jest. Mam tylko nadzieję, że Ania się z niej ucieszy i zaliczy wymiankę ze mną do udanych :).

W koralikowych pracach łapię lekki oddech od sutaszu. W ramach tego oddychania powstały trzy bransoletki na drucie pamięciowym.

 ...z koralików crackle, które przypominają mi landrynki, taka cukierkowa jest, urozmaicona kilkoma metalowymi motylkami, każdy jest inny.

 ...z koralików drewnianych większych i mniejszych, koraliki które na zdjęciu nie wiedzieć czemu są niebieskie, w rzeczywistości bardziej wpadają we fiolet, są ciemniejsze i całość, z dodatkiem zieleni, jest taka... jagodowa.

...ostatnia jest z drewnianych kosteczek w trzech różnych kolorach, pomiędzy nimi są kawałki gałązek naturalnego korala.

Z sutaszem oczywiście rozwodu nie biorę, ot taka mała odskocznia, poza tym ostatnio łyknęłam bakcyla plątania na żyłce. Ćwiczę i niedługo pokażę swoje wprawki. Wciągnął mnie również haft koralikowy i popełniłam już dwa wisiory. Ponieważ to właśnie im przydałby się jakieś przyzwoite wieszadła zaczęłam poszukiwać instrukcji do tego jak robić sznury z koralików. Pierwszy jest w trakcie powstawania, nie wiem tylko czy mi materiału nie braknie. Jakby co, to będzie musiał troszeczkę poleżakować. Idę próbować nowy wzorek sznurka. Naoglądałam się cały ranek filmików, teraz czas wziąć byka za rogi ;).

środa, 17 sierpnia 2011

Koniec wakacji


Koniec wakacji się zbliża, a ja pokażę dziś światu moje ostatnie wyjazdowe wytwory. Mam głowę pełną różnych pomysłów, nie mam pojęcia ile z nich okaże się nadających do realizacji, a ile pozostanie tylko myślą. Powoli przygotowuję się do poważniejszego decu. Nasze zakupione skrzyneczki eksperymentalne zostały już ładnie zabejcowane i czekają teraz na zakupy. Brakuje mi papierów z motywami, których sobie zażyczył syn i które sama wymyśliłam sobie dla swojej skrzyneczki, bo jedna ma być jego, druga moja. Oprócz skrzynek wygrzebałam też w domu jakieś stare butelki... hi hi po piwie, pomalowałam je już ładnie białą farbą i też czekają. Potrzeba też będzie odpowiednich preparatów, dlatego póki co wyżywam się przy koralikach. Teraz zaszłości z przeszłości:


Fotka pstryknięta jeszcze na kamyku w skalniaku siostry. Kolejna fotka pstryknięta została już w domu, ponieważ u Ani powstało jedynie oczko do pierścionka, a sam pierścionek został pocieszajką w moim candy i pojechał wreszcie i dotarł do Kasi.


Dzisiaj zaś trenowałam wytrwale plecenie na żyłce. Zabrałam się za sznur o nazwie "spiral rope", panie wyplatające wiedzą zapewne, co to za stwór. Cóż, zanim u mnie cokolwiek zaczęło przypominać jakikolwiek "spiral", to trochę podejść było. Próbowałam w różnych sekwencjach i z różnymi kowalikami, w różnych rozmiarach. Ta zielona glistka na zdjęciu poniżej to wynik już z grubsza opanowanej zasady, a nawet pewne próby wariacji w układaniu kolorów. Obawiam się, że jak wszystko u mnie dalekie to zasad poważnej sztuki tworzenia pięknych sznurów. Oglądałam wprawdzie jakieś filmiki, ale plotłam to potem już bez podpowiedzi i wynik końcowy to efekt wielu prób i błędów.

Ten skraweczek ma tylko 10 cm długości, ogromnie podobają mi się te plecione sznury, ale są niestety bardzo koralikożerne. Czasem ktoś dziwuje się, że taka czy inna błyskotka wyceniana jest przez tworcę na sporą kwotę, ale jeśli się wie ile czasu, pracy i materiału trzeba włożyć w zrobienie drobiazgu, cena przestaje dziwić.
Mam na oku jeszcze takie sznurki, które robi się szydełkiem, ale ich jeszcze nie próbowałam. I jeszcze taki, który widziałam, jak panie plotły używając ołówka jako narzędzia pomocniczego ;), do tego też się przymierzam :).

poniedziałek, 15 sierpnia 2011

Skała wulkaniczna?

W gruncie rzeczy tym właśnie jest pumeks, chociaż "skała wulkaniczna" z pewnością ma bardziej dystyngowane brzmienie. Niezależnie od nazewnictwa okazuje się, że nie tylko do szorowania pięt można go użyć. Spodobał mi się w sklepie w Krakowie i jeszcze tam (znaczy w Krakowie, nie w sklepie) powstało z niego to:


 ...kolczyki... a poniżej pierścionek...



... i niech tam sobie kto mówi, co chce, a ja uważam, że niepozorny pumeks całkiem nieźle się prezentuje w roli ozdoby. Troszkę mi się skojarzył z historią Kopciuszka, niby nie ma na czym oka zawiesić, ale jak się go odpowiednio odzieje to proszę :).

sobota, 13 sierpnia 2011

Zplątałam

Tak, tak, zaplątałam, zaplotłam, wyplotłam, jak zwał tak zwał. Cudeńka plecione na żyłce podziwiam, jak wiele innych rzeczy, to czemu by i tego nie spróbować. Zakupiłam sobie nawet książkę. Szczerze mówiąc nieco mnie rozczarowała, ale coś tam się z niej można nauczyć, więc oprócz niej zakupiłam w sklepie wędkarskim odpowiednią żyłkę, pogrzebałam w kuferku, uznając że specjalny zakup zalecanych w przepisie kryształków swarovskiego byłby przerostem ambicji nad formą i zabrałam się do roboty. Wyszło tak:

Wróżka nie jest najlepszym "ekspozytorem", ponieważ przez koraliki prześwituje różowy kolor kwiatka, a pierścionek ma kolorystykę, brązowo-oliwkową. Niestety na niczym innym nie mogłam go odpowiednio ułożyć. Poprosiłam jeszcze syna żeby go pstryknął na mojej łapce:


Myślę, że jak na pierwsze podejście do plątania żyłki, wyszedł całkiem nieźle. Wiem nie jestem skromna, ale co tam, czasem mogę przecież być z siebie zadowolona ;). Ale skoro już o braku skromności mowa, to pochwalę się jeszcze jednym plecionym tworkiem, z którego również jestem bardzo zadowolona:
Do zrobienia tego właśnie wisiorka zainspirowały mnie cudeńka z bloga Ewy Kovács. Tym razem wszelkie istrukcje zostały potraktowane jedynie poglądowo, a mój wisiorek to ich wolna interpretacja, improwizacja i wolnoamerykanka ;).

 Użyłam niebieskich fire polishy, tęczowych toho, drobnych szklanych, opalizujących rureczek, a w samym środku jest agatowa kulka, przywieziona z wakacji i innymi minerałkami. Po doczepieniu łańcuszka z zapięciem powstał naszyjniczek. I pewnie jeszcze się kiedyś skuszę na zrobienie czegoś podobnego, chociaż tego typu prace są nie tylko pracochłonne ale, co dla mnie o wiele ważniejsze, niezwykle materiałochłonne.

czwartek, 11 sierpnia 2011

Wyhaftowałam sobie

Obiecywałam sobie, że w letnim czasie zmierzę się z haftem koralikowym. Słowo się rzekło, zabrałam się więc do pracy. Z urlopu przywiozłam wstęp:

i w tm momencie zupełnie jeszcze nie wiedziałam, co w ostateczności z tego wyjdzie. Po powrocie do domu rozważałam dwie możliwości: broszka albo naszyjnik. W końcu wygrał naszyjnik i kwiacisko zostało wisiorem, do którego nieudolnie dorobiłam koralikowy sznureczek z zapięciem. Sznureczek wyszedł niezbyt długi, ponieważ koraliki "wyszły", ale próba generalna całości już była i wrażenia oglądaczy (nie oparłam się pokusie i poleciałam na miasto) jak najbardziej pozytywne były. Oto efekt końcowy:



Na urlopie popędziłam do sklepu Koralium w Krakowie i tam zakupiłam sobie troszkę minerałów i innych różności, między innymi te trzy ceramiczne koraliki, których użyłam w tym komplecie. Jak widać na zdjęciu wydziergałam z pozostałych dwóch jeszcze kolczyki, jako komplet do wisiora.


Kolczyki są nie podklejane filcem lecz dwustronne. Ceramiczny lamparcik został umieszczony w koralikowym koszyczku.

Od jakiegoś już czasu zaglądam z wielką ciekawością i przyjemnością na bloga Ewa gyöngyös világa! i podziwiam, ze szczęką wspartą o klawiaturę cudeńka, które ona dzierga z koralików. I oczywiście skrupulatnie kopiuję sobie i studiuję udostępniane przez nią tutoriale. Nie wiem czy umiałabym dokładnie zrobić coś takiego, co jest w instrukcjach, ale z grubsza zaczynam pojmować zasadę. Taka prosta forma, jak w kolczykach powyżej, mogłaby być bazą wyjściową do większej plecionki, chociaż akurat tym kolczykom niczego nie zamierzałam już przydawać, poza tym koraliki w nich są zbyt drobne, albo moja igła zbyt gruba do wielokrotnego przewlekania. Zdradzę jednak, że zainspirowana pięknymi naszyjnikami Ewy zrobiłam takie jedno maleństwo, ale o nim innym razem.

środa, 10 sierpnia 2011

Wisiory

One również powstały poza domem. Jeden, ten z agatem jest moim pierwszym podejściem do koralikowego haftu. Jego forma do wymyślnych nie należy, ale przecież nie od razu Kraków... Drugi, z medalionem z pięknego piasku pustyni, to takie trochę połącznie sutaszu z koralikowaniem.

 


Myślę, że miodowemu agatowi przydałby się jakiś konkretny sznur, ale tych jeszcze póki co nie nauczyłam się robić. Chociaż pilnie studiuję tutki wygrzebane w sieci, na razie jeszcze ich nie ogarniam, ale co się odwlecze, jak głosi stara ludowa mądrość, to nie uciecze ;)

wtorek, 9 sierpnia 2011

Bałagan wakacyjny

Powoli zaczyniam go ogarniać, tzn. wakacyjny bałagan. Po prostu ja już chyba z wakacji wyrosłam i co gorsza chyba ich już nawet nie lubię. Przez dziesięć miesięcy układam sobie i uporządkowuję dzienny plan dnia i kiedy wreszcie zaczynam nad nim panować, przychodzą wakacje a z nimi urlopy, wyjazdy, dni wolne, nieobecności zaplanowane i obecności, które nie zawsze się planuje. I całą moją misternie dzierganą koronkę poukładanych zajęć diabli biorą, a jeśli wziąć pod uwagę, że usystematyzowanie wszelkich prac w moim przypadku jest pracą tytanową, to wyjaśnia dlaczego wakacji wcale nie kocham.

A teraz koniec marudzenia i do rzeczy. Bardzo dziękuję dziewczynom: Dorothy za miłe wyróżnienie...

...i Angi za zaproszenie do blogowej zabawy, która ma jak rozumiem pozwolić nam się nieco lepiej poznać. Ponieważ wyróżnienie również nakłada na mnie obowiązek przybliżenia nieco mojej osoby moim gościom, postanowiłam upiec dwie pieczenie na jednym ogniu. Zatem do dzieła, zabawa wymaga 6 informacji, wyróżnienie 7, więc jedno zawrze się w drugim.

1. Moim marzeniem jest posiadanie niewielkiego domku za miastem, najchętniej w okolicach lasu.

2. W ogóle się nie maluję, nie mogę niestety, moje łzawiące przy każdej pogodzie oczy, nie pozwalają mi na to.

3. Jestem osobą dramatycznie niesystematyczną, co nieraz przysparza mi wiele dodatkowej pracy.

4. Nie posiadam prawa jazdy i jego posiadanie raczej mi już nie grozi, brak mi determinacji do nauki ;).

5. Kocham polskie morze, Mazury i nasze góry, nigdy nie zdarzyło mi się wyjeżdżać za granicę i wcale tego nie żałuję.

6. Niezmiennie pozostaje wielbicielką wszelkiej prozy Tolkiena (proszę nie mylić z filmem, który nie wiele z tą twórczością ma wspólnego), swoją przygodę z nim zaczynałam bynajmniej nie od sławnego "Władcy Pierścieni" ale od "Silmarillionu". Uwielbiam klimat tej książki.

7. Uwielbiam gry komputerowe on line i nie tylko, namiętnie pogrywam w simy, może to dziecinne, ale ja to lubię ;).

Powinnam jeszcze wyróżnić 16 innych blogów... w tej chwili w obserwowanych mam ponad 150 blogów a dodaję tylko te których zawartość jest dla mnie inspirująca i piękna. I jak tu wybrać 16 i mieć przy tym poczucie należycie spełnionego obowiązku? No, ale mus to mus.

Wyróżnione blogi:

Pragnę tylko dodać, że ktokolwiek nie znajduje się na tej, z konieczności, okrojonej liście z pewnością jest wyróżniony w moim sercu, a pełna lista WYRÓŻNIONYCH, których lubię i cenię znajduje się na pasku bocznym mojego bloga w rubryce "Inspirujące".

I na koniec do zabawy w "odkrywanie kart" zapraszam:
i
Agę

Na marginesie: starałam się nie pchać z zaproszeniami do zabawy blogach, na których jest informacja iż właściciele nie życzą sobie "wyróżnień" oraz na tych, na których chwilę temu umieszczono już informację o udziale w zabawie. Jeśli mimo tego władowałam się komuś w paradę przez nieuwagę, to z góry przepraszam, pozostałe osoby niech się czują zaproszone, czy skorzystają to już od nich zależy ;).

poniedziałek, 1 sierpnia 2011

Wakacyjnego żniwa ciąg dalszy

Kupiłam kiedyś takie poduszeczki z korala i na tarasie powstały takie niewielkie kolczyki. Myślałam, że przywiozę je do domu, ale gdzie tam. Poszły w świat w ostatniej chwili przed wyjazdem razem z "ośmiorniczką".


A poniżej wisiorek - "ośmiorniczka":


Z wakacyjnych plonów zostało jeszcze kilka rzeczy ;).